In het kort
- Je psychische klachten zijn zo erg dat je niet meer kunt beslissen wat goed voor je is.
- Of je doet dingen die gevaarlijk zijn voor jezelf of anderen.
- Een arts kijkt of je verplicht een behandeling nodig hebt.
- Deze behandeling krijg je thuis of in een ggz-organisatie.
- Een patiënt-vertrouwens-persoon helpt je als je vragen hebt.
- Een verplichte behandeling wordt minder of stopt helemaal zodra dat kan.
Wat is een verplichte behandeling?
Je krijgt een behandeling die je zelf niet wilt voor je psychische klachten. Dit heet een verplichte behandeling of verplichte zorg.
Een psychiater kijkt altijd eerst wat er precies met je aan de hand is. En of je verplicht een behandeling nodig hebt voor je psychische klachten. De psychiater geeft hierover een advies aan een rechter of burgemeester. Dat moet volgens de wet. De rechter of burgemeester beslist of je verplicht een behandeling krijgt.
Waarom krijg je een verplichte behandeling?
Een verplichte behandeling krijg je alleen als het echt niet anders kan. Bijvoorbeeld als je heel erge psychische klachten hebt, zoals een psychische crisis. Je bent dan bijvoorbeeld heel angstig of erg in de war.
Door deze klachten kun je niet altijd meer beslissen wat goed voor je is. Of je doet dingen die gevaarlijk zijn voor jezelf of voor de mensen om je heen. Daarom nemen anderen een tijd lang deze beslissingen voor jou.
Wie behandelt je bij een verplichte behandeling?
Je krijgt een behandeling van een behandelaar. Een behandelaar kan een psychiater, een psycholoog of een verpleegkundige zijn. Je praat regelmatig met je behandelaar. Samen bespreken jullie hoe het met je gaat en wat je wilt. En of je klachten minder worden. Samen kijken jullie ook wanneer het veilig is voor jou om weer meer zelf te beslissen.
Wat gebeurt er bij een verplichte behandeling?
Je kunt een verplichte behandeling thuis krijgen. Of je moet verplicht in een ggz-organisatie of ziekenhuis blijven.
Behandelplan
Je krijgt een behandelplan. Hierin staat welke behandelingen nodig zijn voor je psychische klachten. En welke afspraken je met je behandelaars hebt gemaakt. In het behandelplan kan ook staan wat je behandelaar moet doen als je klachten opeens heel erg worden. Als het nodig is, kan het behandelplan veranderd worden.
Minder zelf beslissen
Als je verplicht een behandeling krijgt, kun je niet meer alles zelf beslissen. Bijvoorbeeld:
- Je kunt een tijd lang niet alleen buiten wanneer je dat zelf wilt.
- Je krijgt verplicht medicijnen tegen je psychische klachten.
Heel soms zijn deze dingen nodig:
- Je krijgt verplicht eten of drinken.
- Je krijgt controle om te zien of er wapens, drugs of alcohol zijn.
- Je lichaam of kleding wordt onderzocht.
Wat kun je zelf doen bij een verplichte behandeling?
Het is heel belangrijk dat je zoveel mogelijk meedenkt en meepraat over je behandeling. Deze dingen kun je zelf doen:
- Praat regelmatig met de verpleegkundige, psycholoog of arts.
Zo kun je vertellen wat je nodig hebt en hoe je je voelt. - Vraag hulp aan de patiënt-vertrouwens-persoon (PVP).
Deze persoon kan je helpen als je problemen hebt met de verplichte behandeling. Of als je het niet eens bent met de beslissing om verplicht een behandeling te krijgen. De PVP is er voor jou en werkt niet voor de organisatie waar je zorg van krijgt. - Vraag mensen om je heen om je te helpen.
Bijvoorbeeld om dingen voor je te regelen. Of je helpen om te vertellen wat belangrijk voor je is. De mensen om je heen kunnen zelf ook hulp krijgen van een familie-vertrouwens-persoon. - Praat met iemand die hetzelfde heeft meegemaakt.
Deze mensen begrijpen goed wat je meemaakt en kunnen je hierbij helpen. Zo iemand heet een ervaringsdeskundige. Als je met zo iemand wilt praten, kun je dit vragen bij de ggz-organisatie.
Ben je het niet eens met de verplichte behandeling die je krijgt? Je kunt een klacht indienen bij de klachtencommissie. Dit is een groep mensen die onderzoekt of je klacht klopt. De klachtencommissie is er voor jou en werkt niet voor de organisatie waar je zorg van krijgt.
Hoe gaat het verder met een verplichte behandeling?
Zodra het kan, krijg je minder of geen verplichte behandeling meer. Dit kan als dit veilig is voor jou en de mensen om je heen.
Meestal krijg je daarna nog steeds een behandeling. Je blijft je behandelplan regelmatig met je behandelaar bespreken.
Gesprek na een verplichte behandeling
Na een verplichte behandeling praat je met je behandelaar. Je kunt dan vertellen hoe deze tijd voor je is geweest. Wat er goed ging en wat niet. Je kunt een naaste vragen om bij dit gesprek te zijn.
Als je klachten weer erger worden
Als je klachten weer erger worden, heb je soms weer meer zorg nodig. Maak hiervoor een plan met je behandelaar en je naasten. In dit plan schrijf je op welke zorg je wilt krijgen als je klachten erger worden. En hoe jij of anderen kunnen merken dat je meer zorg nodig hebt. Zo krijg je zo snel mogelijk zorg die goed bij je past.
Bedenk met je behandelaar en je naasten een antwoord op deze vragen:
- Hoe merk jij of mensen om je heen dat het minder goed met je gaat?
Bijvoorbeeld als je niet meer reageert op telefoontjes of appjes van vrienden. Of als je steeds afspraken afzegt. - Wat spreek je af om te doen als het niet goed met je gaat?
Bijvoorbeeld je behandelaar bellen. - Welke mensen die je kent kunnen en mogen jou helpen?
Bijvoorbeeld een vriend, buurvrouw en familielid. - Wat spreek je af dat deze mensen doen als het niet goed met je gaat?
Bijvoorbeeld bij jou op bezoek gaan. - Welke behandeling past het beste bij jou?
Bijvoorbeeld liever een verplichte behandeling thuis dan in een organisatie.
Meer informatie over een verplichte behandeling
- Informatie over wettelijke hulp bij verplichte behandeling: Stichting PVP
- Hulp voor naasten: Familievertrouwenspersonen
We hebben deze tekst gemaakt met de richtlijn van de ggz over verplichte zorg.